-
1 contemptus (-temt-)
contemptus (-temt-) ūs, m [com-+1 TEM-], a despising, contempt, scorn: alumnae, the slight done to, O.: hunc apparatum sequebantur contemptūs omnium, L.—A being despised, slight received, disagrace: contemptūs patientior huius, O.: contemptu tutus esse, insignificance, L.: Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est, an object of contempt, Cs. -
2 contemptus (-temt-)
contemptus (-temt-) adj. with comp. and sup. [P. of contemno], despised, despicable, contemptible, vile, abject: homo: vita: iure viderer, S.: res, H.: vox contemptior: contemptissimorum consulum levitas: per sordem exercitui, Ta. -
3 contemptus
1. 2.contemptus ( - temt-), ūs, m. [contemno], a despising, contemning; contempt, scorn (first freq. since the Aug. per., but esp. so in Quint.; perh. never in Cic., for in Sen. Tranq. 11, 4, prob. the thought only is Ciceronian).I.Act., a despising:II.(naribus labrisque) derisus, contemptus, fastidium significari solet,
Quint. 11, 3, 80:pecuniae,
id. 7, 2, 30:operis,
id. 2, 4, 16:operis et hominum,
id. 11, 3, 136:opinionis,
id. 12, 1, 12:doloris,
id. 12, 2, 30 et saep.:ambitionis,
Tac. A. 6, 45:famae,
id. ib. 4, 38 fin.; cf.:omnis infamiae,
Suet. Ner. 39:sui alienique,
Tac. Or. 29:sui,
Suet. Vit. 14.— Plur.:hunc superbum apparatum... sequebantur contemptus omnium hominum,
Liv. 24, 5, 5.—Pass., a being despised:B.turpis enim ferme contemptus et acris egestas,
Lucr. 3, 65:atque ego contemptūs essem patientior hujus, etc.,
Ov. M. 13, 859:contemptu inter socios nomen Romanum laborare,
Liv. 6, 2, 4; cf. Quint. 12, 8, 14:si contemptum ex humilitate tulerit,
id. 5, 14, 30; Ov. M. 2, 527 al.— In plur., Lucr. 5, 831 and 1277.—Transf., an object of contempt, in phrase contemptui esse or habere, to despise:plerumque hominibus Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est,
is despised, Caes. B. G. 2, 30:eviluit, ut contemptui esset,
Suet. Claud. 15:ceteras (caerimonias) contemptui habuit,
id. Aug. 93 init. -
4 contemptor (-temt-)
contemptor (-temt-) ōris, m [1 contemptus], he who disregards, a contemner, despiser: divōm, V.: superūm, O.: famae, L.: sui, regardless (with prodigus alieni), Ta.: ferri, O.: nostri, O.: lucis animus, careless of life, V.: animus, a disdainful spirit, S.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский